23 Ocak 2014, Perşembe
saat: 01:45
5 yıldan sonra gerçek anlamda bir sevgilim var. cidden. Bence hayatımdaki ikinci ilişkim. Geçmiş bütün saçmalıkları bir kenara bırakırsak. Zira cerenden sonra bir ilişkim olmadı. Deneme-yanılmaydı hep.
Aşık oldum, seviyorum. 2-3 haftada bir görüşmek gibi bir ufak sorunumuz olsa da şimdilik bir sorunumuz yok. Özne ben olduğum için sabit düz giden bir ilişki tabii ki de söz konusu değil. İlla bir atraksiyon yaşanıyor gün aşırı. Gerçekten anlama kıtlığı mı var bilmiyorum ama tartişmasız bir ilişkim olmuyor benim ya. Manyağım lan ben. Zırmanyak hem de. Kesinlikle buna kanaat getirdim artık. Ve beni bulanlar da standart tipler değil kesinlikle. Nerede manyak var onu aradan inceden seçip buluyorum. Normal zevklerim ve davranışlarım olmadığı için benim gibi olanlarla konuşup anlaşabiliyorum sadece. Olay bu.
Para biriktiriyorum onun dışında. Güzel paralar biriktireceğim. İlk aydan 1200 lira kaldı. Ki yedim içtim falan ona rağmen. Hedef bu civarda gitmesi. Geçen hafta bok gibi para gitti. Maaşı aldığımdan bu yana 700-800 lira falan harcadım. Ve bunun 440 lirası otellere 110 lirası da otobüse gitti. aq konaklama ve yolculuğu çözsem zaten olay çözülüyor.
Dilden döndükten sonra bir de askerliği patlatsam ondan sonra da döner kurarım düzenimi.
İşler yolunda gider kafama tastamam yatarsa seneye de basarım hükümet nikahını. Hadi bakaaaammmm :)
Neyse dur bunlar için çok zaman var. Tanımak çok süre isteyen birşey. Keşke bir yolu olsa da en azından bir süre aynı evi paylaşabilsek. Bunu yaşamadan evlenilmemesi gerektiğini düşünüyorum. 6 ay en azından...
Pek ihtimal dahilinde değil ama...
