23 Ocak 2014, Perşembe
![]() saat: 09:37
![]() Gözümü açmamla bilgisayarı açmam bir oldu.. Gecenin 3ünde abimin söylediği cümleler bir bir aklımdan gitmeden yazmam gerek.Unuturum da ben.. Kavga ediyorduk aslında biz. Kızıyordum ona ben, küsmüştüm de hatta geçen gece benim özel alanıma müdehale ederek foursquareden ezige bakmasıyla başlamıştı kavgamız da.. yeter lütfen yeter, nasıl bir kız ki bu, bu kadar aşkı haketmediği ortadayken sen hala kendini parçalıyorsun.yeter artık vs vs vs diye kavgamızı ediyorduk.. sonra kendimi işe yaramaz hissettiğimden bahsederken olur mu dedi olur mu öyle şey.. hani çocuk ilik kanseridir, anne baba da ona ilik bulabilmek için 2.çocuğu yaparlar dedi.. ben de şuan bu haldeyim, sanki seni de bana umut olman için yapmışlar, sen olmasan ben hayata nasıl tutunurdum manyak mısın dedi.. içinde büyük bir anlam var..geceden beri biraz mutsuzluk biraz mutluluk, baya bi umut barındıran gözyaşları döktüm.. şu sıra ota boka da zırlıyorum ya zaten.. biber gazı yediğim cumartesi gecesi ser'e toma adını taktığımız için toma görünce ağlamıştım. çok zırlak oldum.. hoşlanmıyorum bu halimden.. annemi aradım azönce anlattım iyi olduğumuzu.. şimdi mutfağa gidip canım abiciğime kahvaltı hazırlamalıyım, haketti :) ayh çok mutluyum.. | ||
|