13 Ocak 2016, Çarşamba saat: 03:28 İnsan yaşadığı için sevinir mi ya Yani sevinir ama öyle değil.. birileri az ötesinde ölürken ya da ölmüşken ben yaşıyorum ya da iyi ki ben ölmedim diye sevinir de sonra sevincinden utanır mı ya.. Utanır Bu ülkede yaşıyorsun diye utanırsın Ölen ben değilim yakınım değil diye insanlar ağlarken de sevinirsin Öyle de sikko bir ülke Ankara patlaması olmadan 30 dk önce oradaydım. Her şey çok güzeldi. Japonca kursum olmasa belki yine eylem için orada olurdum ya da cumartesi yürüyüşlerim için 2011 den 2015 mayusa kadar hemem her gün oradan yürüdüm ben. Gelir köprün0n altından karşoya geçer garın önünden ya hacettepe tıpa ya da kızıöaya yürürdüm. Taylanla çalıştığımız dönem tam o saatte oradan geçiyor olurdum Bomba patladığında yani duyduğumda algılayamamıştım. Az önce aralarından geötiğim anasından çocuğuna babasından kızına oğluna sevgilisine arkadaşına halaya durmaya hazır bir sürü güleç yüzlü insandan acaba hamgisinim som görenlerinden birş ben olmuştum diye Bugun sultan ahmeti patlatrılar diyince algım kapandı yine. Düşünemedim hiçbir şey Kimin hayallerini kimin geçmişini kimlerin çocukluklarını yaşanmışlıklarını sevgilerini aşklarını ailelerini patlattılar acaba diye Bir daha garın önünden geçerken bakamadım gara Gözğm kaydığında eskisi gibş değildim çünkü insanlar ölüme ağlarken ben yaşadığıma sevinmiştim ilk anlarda .. Telefona sarılıp babamı annemi aramıştım Şimdi sultan ahmet de artık eskisi gibi değil. Glycerine