25 Ocak 2016, Pazar
saat: 01:00
Buraya da not düşeyim: Ömrümün en güzel zamanları olmasını beklediğim en vasat zamanlarını yaşıyorum.Bu yıl yalnız yaşamaya başladım, güzel bir şeymiş ama bazen zili çalmak istiyor insan, işte o zaman çok korkunç oluyor, hatta zilimin yerini bile unutuyorum. Galiba birileri yaşama sevincimi alıp götürdü, umarım tez zamanda sıkılıp geri verir. Sırf yapmış olmak için yaptığım o kadar çok şey var ki, her gün aynı gibi gelmeye başladı artık. Uyan, çalış, eve gel, hafta sonu bazen bir şeyler yap, çoğu zaman cuma akşamı eve girip pazartesi sabaha kadar çıkmıyorum, kimse de sormuyor zaten, yalnızlaşıyormuş insan büyüdükçe. Sonra yine soruyorum: Ne işim var lan benim burada? O zaman bir sigara yakıp kahve içiyorum, -ağlarım diye alkollü bir şeyler içmedim yalnız yaşamaya başlayalı-uyuyunca geçer diye uyuyorum. Geçmiyor! Evrene güzel enerji yollamak lazımmış, öyle diyorlar. Evrene benim kadar gülümseyen biri daha olmamıştır belki. Ben güldükçe dövüyor köp'oğlusu! Gülmicem lan!
