06 Şubat 2016, Cumartesi
saat: 13:40
Yani yukarı çıkarsam hiç hoş konuşmayacağım gerçekten. Akşamlar neyinize yetmedi, bir kere E. çıktı konuştu güzelce, malum benden daha sakin olduğu için. Beni bırakmadı ki konuşayım.
Bildiğin basketbol topuyla evde oynuyorlar sabah akşam. Haftaiçi ne yapıyorlarsa yapsınlar.
Ulan o topla sokaklara çıkar çocukları madem. Evde delireceğine sokakta delirsin rahatça. Neye yarar sokaklar, evde ne yapabilir çocuklar? Evde güm güm güm güm sabahtan akşama kadar.
Biz çoçukluğumuzla koşunca anamız babamız "çocuğum yavaş koş, aşağıda insanlar var" diye uyarırdı (koşmanın yavaşı mı olurmuş deme, oluyordu gayet.)
Anneanneleri pek iyi niyetliymiş de, pamuk gibiymiş de kocamı da yemişler ya bak bak. Geçen apartmana girerken gördüm, hemen asansöre biniştiler. Dedim kadının gözüne baksan anlarsın ne çirkef, sen değil ben çıksaydım konuşmaya neler olurdu tahmin edemezsin. Bildiğin masumiyeti maske edinmiş zehirli pamuk şeker, çocukları da kendine benzetmiş esmer böcük. Valla iyi niyetli oluyorum başlarda, çocukluk diyorum ağlamalarına, şımarık anırmalarına... Sesim yok lakin bu nedir arkadaşım. Sonra kimseye saygısı kalmıyor hiçbirinin.
Alt üst komşu derdi olmayan ahırlarda bile güzelim hayvanlar bu kadar gürültü yapamıyor.
Kahvem, sigaram, müziğim ve Çiro'yla bir cumartesimi güzel başlatmaya çalışıyordum lakin kellemin tilkilerinin ulaşamayacağı seviyelere çıktı ses. Çiro'nun deliliği yetiyor evde. Titredim, yetmedi eski usul duvarı da titrettim demin dayanamayıp, bak sustular.
Sakin bırakmıyorlar ki.
değiller ki.
