16 Şubat 2016, Salı
saat: 16:05
Sevmediğim bir işte çalışıp kapitalizmin köleleri arasında yerini alan ben, corporate Marshall Erickson, bir iş arkadaşımın daha yeni ufuklara yelken açmasıyla beraber yine, yeniden existential vacuumu iliklerime kadar hissetmeye başladım.
Bir işlemci upgrade'i bir de yeni ekran kartı alırım, 3-5 kuruş koyar cebime kendimi yollara vururum diyerek tam beş sene evvel girdiğim işten emekli olacakmışım gibi bir his gelip kalbimin tam orta yerine yerleşiyor, oradan mideme oradan bacaklarıma ordanda gözlerime..
Sonra küçük sevimli bir koala bana sarılıyor, çenesini omzuma dayayıp "ba-ba" diyor ve bütün dünya duruyor.
İzninizle yazımı yine edebi değeri ben öldükten çok sonra anlaşılacak olan bir poemimle sonlandırmak istiyorum.
Life is short,
and pleasures few
the ship is holed
and drowned the crew
we swim and swim
but there is no shore
we are in a room
without the door.
Saygılar saygılar.
