17 Şubat 2016, Çarşamba
saat: 21:41
İçimi bunaltan şeyler hiç değişmeyecek.
İnsanlar hiç bir zaman benim onları anladığım gibi beni anlamayacak. Eşim bile. Benim üzüldüğüm şeyler hiç değişmeyecek. Benim üzülmemem için bir şeyler yapılmayacak. Kötüler hep olacak. Ben hep empati kurarak yaşayacağım. Karşımdaki insanı tanımaya anlamaya çalışacağım. İyi bir insan olacağım. Karşımdakiler için elimden geleni yapacağım. Ama benim başkalarına yaptıklarım benim için hiç yapılmayacak. Ve ben arada bu gerçekleri hatırlayıp biraz ağlayıp melankolik takılıp sonra bu içler acısı hayatıma kaldığım yerden hiç bir şey olmamış gibi devam edeceğim.
Peki neden ?
Çünkü başka şansım yok.
Peki nerden biliyorum başka şansım olmadığını ?
Biliyorum ,çünkü böyle öğrettiler.Bana hiç ikinci şansı vermediler. Zaten bende ikinci şansı istemedim hiç. Salak ben eğer bir şans varsa zaten onu değerlendirmek için elimden geleni yaparım. Çünkü ben malım. Hatta biraz gerizekalıyım. Ama şu an çok sinirliyim. Ama sinirimde geçecek tabi. Hatta kendimi akıllı ve güzel sanacağım sinirim geçince. Sonra işte en başta dediğim şeye dönücem. Hiç bişey olmamış kendimi hiç kötü hissetmemiş gibi yola devam edeceğim.
Yiyosa etme.
Fuck you benim sevgili hayatım.
Ve erkek olsaydım sık sık söyleyeceğim bir küfür olacaktı bu kesin : Ecdadını skeyim dünya !
