16 Kasım 2017, Perşembe
saat: 20:55
2 yıl herhangi bir sorumluluk hissetmemekten midir bilemiyorum; ancak, yapılacak iş fikri beni eskiden bu kadar rahatsız etmezdi. O da yapılacak, bu da yapilacak, şu ve şunlar da yapılacak diye kafamda tutar, to do list bile yazmazdım. Şimdi, kafamda yapılacak iş tutmak çok rahatsiz ediyor. Kafamda kalacağına yapayım bitsin demezdim önceden, yaparız yeaa modunda yapardım işlerimi. Hatta pms due günleri gelmeden iş kapatıyorum. 5 gun sonraki işi azar azar her gün yapıp bitiriyorum. Yaşlandım heralde ki, iş planıyla çalışmayı sevmeye başladım. Boş geçirdiğim vakit yok denecek kadar az. Bu tempoyla calismama ragmen, spor ve saunadan da kendimi mahrum etmiyorum. Uyku saatinden yiyorum ama olsun. Hatta dövme tasarlamaya çalışıyorum. Alt bilinç, vakti çabuk geçirmek için, kendimi, kendime parçalatıyor da olabilir. Psp bile oynuyorum. O bile planlı, öğle ve aksam yemegi sonrasi max 20 dakika. Dolu geçen günler cidden çabuk geçiyor.
İşe yaramak, gücü hissetmek, ve kendini gerçekleştirme yolunda gerçekten yürüdüğünü görüyor olmak, huzur verici.
Sayılı günlerimin çabuk geçmesi dileğiyle...
