26 Kasım 2017, Pazar
saat: 18:20
Tek bir histen bahsetmek için geldim yine Günce,
Dün beni yine eve bırakırken, ayrılırken yanağından öpeyim diye eğildim istemsiz eğildi, öptüm. Bir daha uzanınca öteki yanağını çevirdi öpmem için, ben de sen öp dedim. Zorla öptü. Bir aşk nerede biter, onu bilmem ama bittikten sonrasını biliyorum sanırım. Tam o anda bittiğini anladım çünkü. İçimden her yeni bir araya gelişte ve her seferinde bir öncekinden daha içten oluşun ardından kopup gidenler o kadar çok ki. Yakında bir araya geliş de olmayacak biliyorum. Defalarca deneyip, her seferinde biraz daha yaklaşıp olmayacağına ikna oluyoruz ikimiz de. Ne ben çalabilirim o kapıyı, ne de o açabilir bana. Kabul etmek zor olsa da, bittiğine kendine inandırmaktan başka bir çaresi yok gibi bu aşkın.
Gözden ırak, gönülden de ırak derler ya, bunca zamanın bu şekilde geçmesi belki her gün gördüğümde affetmem ve tekrar istemem olabilir. Ama istediğim kişi, neredeyse tüm hareketleriyle, tanımasam bilmesem hayatta en son isteyeceğim kişilerden biri. Böyle saçma bir girdabın içine kapılmamın tek sebebi yalnızlık -tı belki de. Sadece onu kendime yakın gördüğüm için, tek ortak özelliğimiz temelde inançsız olmamızken hem de.
