03 Aralık 2017, Pazar
saat: 11:05
Şüphesiz hayatımın en heyecan verici anıydı kızımın doğumu. Kış mevsiminin başlangıcı olan 1 aralık tarihinde merhaba dedi bize Ada =)
Dün itibariyle hastaneden eve geçişi yaptık, ilk sabahına uyandı bugün evimizde küçük hanım. Durumlar gereği kayınvalidem ve hanım aynı odadalar artık. Hayal meyal Ada'nın ağlamasını hatırlıyorum geceden. Usulca odalarına daldım, kayınvalide ve hanım tersli düzlü uyku halindeler. Ada da aralarında gözlerini açmış beni kesiyor kim bu adam diye =) Hasta olduğum için kendisine henüz dokunamadım. Maske ile kendisini bir süre izledikten sonra "Sakın ağlama" diyerek odadan uzaklaştım.
Bilgisayarın başına oturduktan sonra öncelikle sosyal medyadan tebrikleri kabul ettim. Erkan Oğur'dan Bir Ömürlük Misafir'i açarak kahvemle birlikte iki satır karalayayım dedim. Yaşananları unutmak mümkün değil lakin not etmek büyük keyif veriyor bazen tekrar yaşanırcasına.
30 kasım gecesi rahatsızlığım sebebi ile uyumakta zorlandım. Su içmek için birkaç defa mutfağa gittim. D'nin etkilenmemesi için önceden yatakları ayırmıştık. Odasının ışığı yanıktı. Meğersem sancısı başlamış, uykumu alayım diye beni uyandırmamış nasılsa sabah yaklaştı düşüncesiyle. Durumu farketmemle birlikte hazırlanıp hastaneye yetiştik apar topar. Kendisini doğumhaneye aldılar. Peder beyle dışarıda bekleyiş içerisindeyken annesi depar atarak dışarı çıktı "doğdu" diyerek =)
O an ne yapacağımı bilemedim. Ağlamakla gülmek arasında tuhaf bir duygu oluştu. Galatasaray'a UEFA Kupasını'nı kazandıran vuruş geldiğinde Ege Üniversite'nin bahçesinde tanımadığım bir sürü insanla yerlerde yuvarlanmıştık. O hissin çok üzerinde bir mutluluktu bu. Peder bey ve kayınvalidenin ağladığını hatırlıyorum. Ada'nın bakım için bebek odasına alındığını söyleyen hastane görevlisine sarıldıktan sonra cebine bir yüzlük sıkıştırdım kontrolü kaybedip. "aman efendim her yerde kamera var" deyince de karşılıklı bir kahkaha patlattık kendisiyle, koridordaki hasta yakınları ve hastalarla =)
Cam bölmenin arkasında kızımı görünce burnum sızladı. Orada ağlamaya başladım. Benden bir parça bana bakıp ağlıyordu. Bakımı yapan hemşire yanıma geldi işlemler için. artık tedbirliydim cepten para çıkarmadım ama ona da sarıldım =)
Aralık ayı hayatımda önemli izlere sahip. Annemin aramızdan ayrılışı; Babam, ben ve Ada'nın hayata merhaba deyişi bu aya denk geliyor. Özetle mutluluğu ve hüznü yaşadığım 25 günlük bu süreç ömrüm el verdikçe farklı duyguları yaşatacak bana.
Benim için büyük öneme sahip olan bu güzelliğe, anlamlı bir isim koymalıydım. Gurbette olmam kesinlikle etkilemiştir düşüncelerimi. Memleketimi her an hissetmek istedim kızımla. O yüzden yerlilerinin zikrettiği şekilde Kuşadası'nın Ada'sı ailemizin yeni üyesi oldu.
Bana bu müthiş hisleri yaşatan eşimi çok seviyorum. Kendisine ne kadar teşekkür etsem az...
Hoş geldin canım kızım, hoş geldin memleketim!
