18 Aralık 2017, Pazartesi
saat: 11:50
bebeğe odaklandık.
eşim iyice ağırlaştı. karnı büyüdü. artık tekmeleri elbiseden bile görür hala geldik. bebegin boyu normalden biraz uzun olacakmış. genetik testte de soktuk uzun boylu bir kız olacak.
onun harici üvey oğlum ve anası arasındaki didişme şiddetlendi. babadan uzak büyüyen erkek evladı ile benim evdeki varlığımın da etkisiyle beni kıskanan yada benimle çekişme haline giren çocuk moduna girince annesi arada kalmamak için hamileliğin verdiği etkiyle hergün evde bağrışmalar oluyor.
bunun ana sebebi cocuga ne istersek verilmesi ve bunu vermeye devam etmemiz. haliyle cocuk hem babayı hem de anneyi sömürüyor, elde edemeyince şiddete ve sonrasında acındırmaya girişiyor.
bana bu taktikler sökmediği için bana yanaşamayınca annesi ile arasında sıkıntı oluyor. annesi kızabilirsin diyor ama ne zaman kızar gibi olsam oğlunun tarafını tutar gibi oluyor. hamile diye ses çıkarmıyorum bu duruma ama, şu bir gerçek ki alttan alıp sürekli kendimi tutuyorum. dengeyi tutan benim sakinliğim ve kabullenişim.doğru yada yanlış eşimi üvey oğlumu ve kızımı sevdiğim için yapılması gereken bir fedakarlık bu. mutluluk için verilen kabulleniş.
yemek hariç bulaşık, çamaşır, evi silip süpürmek bana kaldı. kendim istedim, en azından kendi aralarında bu soğuk savaştan kendimi uzaklaştırıyorum ve de bundan yararlanma gücümü kazanıyorum.
velet wushu ya gittiğindne beri bana evde sürekli şakayla karışık vurmaya yada beni tahrik edici hareketler yapmaya çalışıyor. çocuk işte demek sabır böyle kazanılıyormuş :)
kızımın olacak olması daha iyi oldu, ne hayallerim var... en azından karate filan yapmaz bana karşı.
evin mobilyaları değiştiriyoruz ara ara, doğum olana dek biter sanırım.
özetle aslında iş, ev,bebek beklentisi, hazırlığı, vb seyler arasında boğulmuş durumdayım. aylardır müzik dinlemediğimi farkettim. müzik dinlemeyi unuttum, sweet child o mine aklıma geldi 10 kere ardarda dinledim.
şikayet etmiyorum. süreç ve zorunluluk bunu gerektiyor. eşim, o haliyle çalışıp üstüne bunca sıkıntıyı yaşıyor. onun yanında benim çektiklerim çok değil. hatta mutlu da oluyorum.
o değil de bir bebek daha istiyorum. eşim kendin doğur dedi ama dur bakalım.
hamile göbeği ne tatlı birşeymiş.. arada kızım avuç içlerime vuruyor.
isim hala bulamadım. ece yanına ne isim versem diye düşünürken en son "larin" ismini buldum. eşim dila ve lisa diye diretmeye başladı.
