21 Aralık 2017, Perşembe
saat: 20:03
Ağlamaktan şişmiş gözlerle ve tüm gece uyuyamamanın getirdiği müthiş başağrısı ile yatakta tavana bakıyorken,alt katın kapanan kapısının sesiyle irkildi.
+Eyvah,gidiyor.
Yataktan fırladı,pencereden O'nu belki de son bir defa görecekken,kapı çaldı.
Tabi ki açacaktı,zaten başka şansı yoktu ki.
-Yeni mi uyandın?
+Hı hı.(hiç uyumuş muydu ki)
Her zaman birlikte oturup ayaklarını kucağına uzattığı koltuk yerine,bu defa tekli koltuğa yöneldi.
+Kahve içer misin?
-Hayır.
Mutfağa gidip kendisine kahve yapmak için ısıtıcının düğmesine basarken,kafasında milyonlarca düşünce uçuşuyordu,neden geldi,acaba vaz mı geçmişti,ne konuşacaklardı.
Elinde kahvesi ile odaya döndüğünde,sigara tuttuğu sağ elinin üzerindeki yanığı gösterdi,içi cız etmişti,nasıl yakmıştı.
Konuştular,dönüş yoktu,anlamıştı,çaresizlik içinde ayaklarına kapanmayı istiyor,ama faydası olmayacağını bildiği için hamle yapamıyordu.
Gitmek üzere ayağa kalktığında O'na sarılmak istedi,yapamadı,bir daha hiç sarılamayacak,öpemeyecek,kokusunu içine çekemeyecekti,kapıyı kapattı.
Yere yığılırken aklında tek bir düşünce vardı; ''Nasıl yaşayacağım bundan sonra?''
Nasıl bu hale gelmişti,neden yapmıştı bu kadar hatayı,şimdi işleri yoluna koymak için elinden birşey gelir miydi,pes mi edecekti,duvardan güç alarak ayağa kalktı,gitmişti işte,pencereye koştu yeniden,son bir kez görmeliydi O'nu,arabası uzaklaşırken pencereden kendini boşluğa bırakmak istedi,ama yapamazdı,ya babası üzüntüden ani tansiyon yüksekliğine bağlı beyin kanaması geçirirse,ya annesinin zayıf kalbi dayanamazsa,ya kendisine aşırı bağlı kardeşi aklını oynatırsa,başka bir yolu olmalıydı,sabretmek ve beklemek zorundaydı,tabi aynı hataları bir daha yapmayacaktı,belki bir şansı olabilirdi yeniden.
