04 Ocak 2018, Perşembe
saat: 19:44
Ne yaptığımı biliyor olsam da, (nerdeyse) ölümle yaşam arasındaki ince çizgide 1.5 dk kadar gezinmiş olabilirim, çok sakin hallerde.
Çizginin her zamanki tarafına geçince, pili zayıflamış walkman misali hissediyorum, slow motion. Yaşadığım zor anın sebebini, ukraynalı orospu çocuğunu alkışlıyorum, annesinin bir günahı yok.
Disaster dediklerinin kıyısından, sayemde çatışmamış 2 gemiden birinin kamarasından selamlar.
Ağlamak istiyorum ciddi ciddi.
