05 Ocak 2018, Cuma
saat: 21:05
bir sürü metafor barındıran bir film izledim.
doğa beni çağırıyor.
iç içe olmalıyım diyorum her gün kendime.
kendi doğamı bulmalıyım
bu günlerde hayaat bi garip olmaya başladı
çok acayip hızlı
durduramıyorum
anda kalamıyorum her an başka başka girdaplar çekiyor beni
hayır diyemiyorum.
maalesef evetlerde boğuluyorum.
pazartesi ankaraya gidiyorum hazırlık yapmam lazım ama hiç takatim yok.
vücudum yine ağırlaştı.
zeynep zehra bu ara çok hastalar
kuzularımla ilgilenmeyi özledim
onların dünyası beni iyileştiriyor
onların hayallerinin bir parçası olmak istiyorum.
o kadar çok şey yazmak istiyorum kiii
içim çok doldu yine
boşlukta sallanıyorum
elimi tutmuyorlar günce
elim bomboş
evrenin boşluğundayım
kucağımda bebişlerim
kaygı yok
tasa yok
kavga yok
kargaşa yok
sınır yok
sevgisizlik yok
ben varım
bir de ciğerlerim var
hafifim hiç olmadığım kadar
ses yok
sessizlik var
kulağa çok hoş geliyor değil mi?
