30 Ocak 2018, Salı
saat: 20:28
En kötü ihtimal doğrultusunda karar alıp uygulamış olsam da, kendi kendime cevap veremediğim soruları sorduğum zor dönemde, yine aldatılmakla meşgul olduğumu öğrenmek; hafif hafif belirmeye başlamış olan adonislerimin verdiği sevinci gölgelemedi tabii ki.
Konduramamaktan (çoktan sıyrılmış olmam gerekliliği sabit) ciddi ciddi sıyrılıyor olduğum şu dönemde, mesleğimle kutsandığımı düşünmeye başladım. Her şey, herkesi, her şeyi, herkesle, her an... Her neyse işte.
Bazen yüzümü gizlemek için maske taktığım doğrudur.
Şişemizi, keçesiyle mesut yaşayanlara, açılmadığı için ağlatan kavanozlara,uğuldamaktan vazgeçmeyen rüzgara kaldırıp, çıktıkları yere kadar yolları olduğunu hatırlatarak, ağız dolusu bir yudum alıyoruz.
Söylememe gerek var mi? Tabii ki yutuyoruz. Sadece şarabı değil.
Yeri gelince kusma hakkı saklıdır.
