11 Mart 2018, Pazar
saat: 03:12
sevgili reis,
sis istanbulu ipekten bir mendil gibi örtmüş.. istanbulun modern silüetinin mürekkebi dağılmış. taksilerinin değişmez parfümü kavun kokusu. radyoların vazgeçilmez sesi, yine seni dinliyorum reis. beşiktaş’ta indim. senin olmadığın tek yeri, 90’s pop playlistimi açıyorum.
ne diyorduk; sis...
istanbul'u, elyaftan bir yorgan gibi örtmüş.
diktiğin bütün binaları mozaikle süslesen, e-5 kenarını duvardan duvara çimen de kaplasan, sise şükür gözüme daha az görünüyor. her aklıma gelişin karnımdaki kelebekleri western filmdeki bar kapıları gibi hantal kanatlarını çırpa çırpa uçuruyor.
romantik anlamda değil.
(bugünlerde hep evdeyim. yemek pişiriyorum.
elektrik süpürgesinin üzerinden kaç kez atladığımı saymıyorum.)
kimseye kızamıyorum.
(kendime kızıyorum.) (kendime kızıyorum.)
benim kollarım neden gövdeme bu kadar yakın?
ve reis
kalbim pırpır...
romantik anlamda değil.
