10 Mayıs 2018, Perşembe
saat: 09:36
Üzgünüm günce, artık kendimi tanıyamıyorum... Ruhumu dinlemeye kendimle zaman geçirmeye ihtiyacım var. Eskiden daha ne istediğini bilen daha çok kendiyle kalabilen bir insandım. Şimdi ne kendime hayrım dokunuyor ne de etrafımdakilere. Yaş kemale erdi biliyorum ama bu kadar unutkan, huzursuz olmak için erken değil mi. İçinden çıkmak istediğim o kadar çok şey var ki. Sanki bir yandan bazı sorumluluklardan kaçarken diğer yandan doluya tutuldum... Yaptığım seçimlerin bedeli bu belki de... Ama ben her zaman bir yolunu bulurdum. Bu kez çıkmaz bir sokakta gibiyim..
