02 Temmuz 2018, Pazar
saat: 03:18
Önüme bir metin Altıok şiiri çıktı da hatırladım. Birkaç gündür ilgisiz vesilelerle ufak ve sevecen bir hayret de duyarak hatırlıyorum zaten. Ölüm ve sonrasını, geçilecek safhaları düşünürken belki de hayatımda ilk defa varolmaktan ne kadar memnun olduğumu ve asla yok olmamayı istediğimi anladım. Varolmak çok heyecan verici, neşe dolu bir şey. En yıkıcıları şöyle dursun da, kötü, epey kötü tecrübelerin bile insana sevimli gelebilmesi bundan. Yaşamak sarsıntısı. Şair orada onu kastetmiyor ama varedenin kayrasından bahsettiği de hepimizin malumu. Şiir de şuydu.
"Öyle yaralıyım ki;
Ölmem ben artık."
Ölmem ya kanarım,
Kanarım seve seve.
Haksızlık etmem
Suya ekmeğe.
Hiçbir anahtar
Dönmese de kilidimde.
