07 Temmuz 2018, Cuma
saat: 01:48
Kızımı diyorum, senin gibi yetiştireyim...
Benim can-ım Yunus bey, zat-ı şahanelerinizi nasıl özledim bilemezsiniz. Gül cemalinize hasret mal mal dolaşıyorum etrafta. Filhakika bu ben değilim, kerimezniz cevan şu sıralar akıl kaybı yaşadığındandır ki pek bir meczup:)
Öyleyim hakkaten be baba, "meczup"...
Bu kadar hayal kurmama izin vermemeliydin bence, bu perestlik benim bazı gerçekleri algılamamı engelliyor. Biliyorum öldün, başında durdum, seni öptüm, kulağına fısıldadım hatta sen ağladın.
"-Benim canım babam, iyi ki benim babamsın, sana herşey için çok teşekkür ederim. Lütfen biraz daha dayan."
Tamam bunların hepsi tamam ama! Tamam değil işte. Babacım, bak bana gelip ölümü anlatman lazım. Kokun geliyor burnuma bazen ve diyorum "Burda" sonra başlıyorum hayaller kurmaya. Perdenin gölgesini bile sen sanıyorum be baba, yapma böyle. Gel ve bana anlat, o masa başında beni oturt karşına yoksa herşeyi senden bilicem bak. Gel ve aklımla oynayan yanıma bir an önce uslu durmasını söyle, yoksa bak Kavimi deli bir anne büyütücek.
Gel lütfen, gel ve bana ölümü kabullendir...
