02 Ağustos 2018, Perşembe
saat: 11:50
Daha yeni dogumgunu kutlamistim, gene gelmis Agustos. Ne cabuk gecmis zaman. Hic memnun degilim.
Kendi adima hayatimin en pasif, en korkak, en verimsiz senesini gecirdim galiba. Ondan memnuniyetsizligim. Oyle bir hale geldi ki, biri "Ee naaptin buldun mu is, ogrendin mi almanca" dedigi an kafami onume egip yerin dibine giresim geliyor artik. En cok da ben soruyorum bu sorulari kendime. Gunde 20 kez falan.
Cok ama cok canimi sıkıyor para kazanmiyor olmak, dili adam akilli konusamiyor olmak. Ve icten ice asla yapmayacagima inaniyor olmak bunlari. Araba kullanmak da oyle mesela. Kendime koydugum lanet olasi limitler.
O limitler kanepede oturup dusunerek gecmeyecek biliyorum. Planlama ve listeler bir boka yaramiyor, onu da biliyorum.
Kendimi bi seyi yapabilecegime inandirmanin tek yolu o seyi yapmak. Yaptigimi gordukten sonra yapamam diyemem artik cunku yaptim bile. Gercekleri reddedemem cunku. Biliyorum... biliyorum.
Karin agrisi basladi simdi bir de. Sanki yapamam dedigim her seyin birikmis stresi midemde toplaniyor.
