26 Ağustos 2018, Pazar
saat: 10:26
Bütün günler hızla sıkıcılaşıyordu, birinciliği bugüne verdiler. Dün ödevimi yapmadığım için kendime bezdirmeyecek, güçten düşürmeyecek bir ceza arıyorum. Oydu buydu derken gidişime dört gün kaldı. Hâlâ bir yerlerde bir şeye inatla körleştiğimi, bin kez baktığım hâlde bir şeyi yanlış okuduğumu ve her şeyi berbat edeceğimi düşünüyorum. Bu self sabotaj teorisine vahide pek ihtimal vermedi. Kendisinde olanla eşleştirip “âh hiç vaktimiz yok, durum mühim şeyleri doğru düzgün okumaya” diye tabir etti. Hikâyenin kendi -esas- tarafını bilince dışarılı -nesnel- bakışa bir gardını kaldırıyorsun. Ama bunun faydasını takdir edecek kadar bu zamanların bir insanıyım, belki hıristiyanıyım. Binaenaleyh, belki de haklıdır. Bunu yabana atmıyorum. Ama 38 yıldır kendimi tanıdığım kadarıyla o kâğıtlara tekrar bir göz atmam gerektiğini biliyorum. Atsam da görmem gerekeni doğru şekilde görmeyebileceğimi, yanımdaki birine de okutturup işi sağlamam almam gerektiğini. Bir inşallah de bakalım.
