28 Ağustos 2018, Pazartesi
saat: 01:56
eski güncelerimi okudum
çocukluğuma gülüp
mutlu olduğum günler için hüzünlendim
insanın yüreği, kalemi, dili, hayatı nasıl da değişiyor öyle
değişimi izledim...
bir yalnızlık duygum eksilmemiş
geriye kalan da yetinmek istediğim değil, yineledim...
keşke hep çocuk kalsaydım dedim...
ah bu günce, siyah beyaz fotoğraf albümleri gibi... unutulan anıları tazeliyor, biraz buruk, çokça tuhaf...
