24 Ekim 2018, Çarşamba
saat: 23:09
insanın çocuğunun olması bu dünya yüzündeki en güzel şey ve aynı zamanda en zor şey sanırım....bunun üzerine bir taşınma ve an itibariyle zedelenmiş oln bir tendom ekleyin....minişi dışarı çıkarırken asansörde bazen kendime bakıyorum...aynada gördüğüm yansıma o kadar ben değilimki... nerde kaybettim rtuhumu bilmiyorum.. her yeni gün onun için başlıyor ve onunla bitiyor. hayır şikayetçi değilim bundan sadece onunla birlikte olduğun zamana eklenen ek şeyler hiç bitmiyor ve bitmemesiyle birlikte beni daha ağresif ve sinirli bir hale sokuyor..
sanırım depresyondayım....
www.youtube.com/watch?v=3ROPkhFVdK0
