15 Kasım 2018, Perşembe
saat: 19:04
insanın böğrüne fil oturmuş gibi hissettiren anlardan birini daha yaşıyorum muhterem günce.
bu sefer ki benim suçum kabul ediyorum. inat ve kıskançlık gerçekten sıkıntılı iki huy ve korkarım ki onlardan vazgeçmem için artık çok geç.
şu filler garip hayvanlar ilk zamanını hatırlıyorum bunun hani ta mideme kadar inip orayı delmişlerdi.
nasır tutmuştu her yerim de diğerlerine sürte sürte kurtulmuştum nasırlı yerlerimden.
mevcut durumda ölümcül yerlerim gittiği için hissedemiyorum.
çok klişe olurdu yokolup giden için ağıt yakmak ve kokuşmuş olandan lavanta bahçesi beklemek.
üzgünüm kendim, üzgünüm fillerin insafına bıraktığım için seni. oysa nefes almak ne güzel filler yokken. kaburgaların esneme hareketleri, rahatlaması bedenin ve ciğerlerdeki yanma hissi. tazelenmek için nefes yeter belki de yenilenmek için yeni bir nefes biraz daha büyük biraz daha derin.
