02 Aralık 2018, Pazar
saat: 13:24
Yıllar geçtikçe beni anlayan insan sayısının daha da az olduğunu buram buram hissediyorum. Garip bir şekilde herkesin kendisini anlatma isteği dolup taşarken, ben daha da sessizliğe bürünür oldum galiba.
Belki de bu yüzden ortak paydamız küçülüp duruyor.
Sanki her geçen gün daha da az şeye ihtiyaç duyar gibiyim. Ya da en büyük şeye sadece. Kendimle huzurlu bir zamana. Kendim lazımım sadece, kimseyi göresim de dinleyesim de yok.
Bu pazar da kalabalıklardayız ama... ruhumuz nerelerde
