20 Şubat 2019, Çarşamba
saat: 10:56
sarı bir gün batımı ardında kalırken yaşananlar
bir deniz üzeri kızıllığına bıraktığım ümitlerim
ve dalgalarda yitirdiğim hayallerim
hepsi yok oldu gitti ufukta bir kağıt geminin ardında
ne uçan kuşlar kaldı ada içlerinden okyanuslara
ne de sesi duyulur oldu kargaların tarlalarda
bir ıssızlık çöktü bu şehrin her sokağına
daha zaman varmadan sonbahara
bir ilk bahar nefesiydi alıp götüren varlığını çocukluğumun
nedeni idi peşisıra gelen apansız bir durgunluğun
ne kuşların sesi duyulur oldu dalların arasında
ne de bir gören oldu pervane böceklerini yanarken çıngılarda
kelebekler sanki hiç uğramamış gibi bilinmez oldular
ve ağustos böcekleri bir sene daha toprağın altında durdular
kim bilir nasıl bir yalnızlıktı iten ölüme hepsini
redettiler topluca görmeyi gökyüzünü dahi.
hiçbir mayıs gecesi aydınlanmaz oldu ateşiyle böceklerin
ne de çekirgeleri duyan oldu sonbaharları geceleyin
ve neden sonragemiler hep boş kaltı rıhtımlardan
ve ayak basan olmadı bir daha bu topraklara ardlarından
