04 Nisan 2019, Çarşamba
saat: 00:30
sondan bir önceki güncemde yapacağım dediğim herşeyi yapmış olmanın verdiği haklı gururla karşınızdayım a dostlar.
bundan yaklaşık bir yıl önce almışım kararları, sonrasındaysa bütün takvime uyarak bir bir varıyorum hedeflere.
dediğim gibi ekimde işe ara verdim, kazdağları'na kampa gittim, an itibariyle vücudumdan bir damacanadan fazla kilo uzaklaşmış durumda.
kampta kafamı iyice toparlayıp düşündüğümde aynı koltukta çalışmaya devam edemeyeceğimi de idrak ettim tam anlamıyla. yılbaşında işten temelli ayrıldım.
biraz dinlendim. biraz gidip geldim. şarap tadımı mı yaptırsam krepçi açıp cider mı üretsem derken ne yapmak istediğime karar verdim.
urla'da açayım yeri diyordum, elime geçen şansı 2 kere kaçırınca baktım oradan bana hayır yok, evimin 2 sokak arkasında şirin bir yer tuttum.
bugün tadilata başladık, bundan sonrası hakkında hiçbir fikrim yok.
işim olacak mı? zarar mı edeceğim? kirayı nasıl ödeyeceğim? masraflar ne kadar tutacak? vs vs vs bir sürü soru kafamda. bir yandan da o ofisin kapısını kendi anahtarımla açmanın verdiği güzel mutluluk.
hepsi için babama bir daha teşekkürler buradan. beni duyuyor mu bilmiyorum ama hepsi onun sayesinde. hep onu düşünüyorum bu ara. hayatta olsa açılışta göz göze geldiğimizi ve onun içinden içinden mutluluk ve gururdan ağladığını. kesin öyle olurdu. bunu bilmek bile bana güç veriyor.
bir de köpüş var hayatımda. geçen sene ağustosta hayatıma giren. yaralanıp bana sığındığından beri bizim bahçede yaşıyor. belki onun yüzünden de urla'da yaşamak istedim, bilmiyorum. o kadar özgür ve mutlu ki orada, onu buraya getirmeye kıyamıyorum. uzun süre tasma bile takamadım rahatsız etmemek için ta ki zehirlemeler başlayana kadar.
aşk hayatım her zamanki gibi bok gibi. önce depresifleri çekiyordum, bikaç aydır da evliler için bir mıknatısım adeta. canı sıkılmış kart zamparalar grubunun en favori eğlencesiyim. çünkü çok iyi biriyim. çünkü onlara sorun çıkarmayacağımı anlıyorlar. çünkü anlayışlıyım. aman ne güzel.
gerçi galiba benim de işime geliyor, henüz tam çözemedim kendimi. acaba ben de istemiyor muyum uzun soluklu bir ilişki? birine yıllarca katlanamayacağım gibi geliyor bazen. birine taktım mı sonra gıcıklaşıyorum ona karşı. bir yandan da evde biri olsun istiyorum. birlikte sofralar kuralım istiyorum. herşeyi yalnız başıma üstlenmek zorunda kalmayayım istiyorum. bazen zor geliyor herşey. bir yandan da büyük bir özgürlük. herşeyin kararı bana ait. kimseye akıl sormadan herşeyi kendi istediğim gibi yapabilme özgürlüğü aynı zamanda da sorumluluğu.
sağlığım ve keyfim yerinde. sanırım bunlar yeterli şimdilik. sağlık... en önemlisi o.
21 kg verdim 20 daha vereceğim. bunu da yazayım da yıl sonuna bu hedefi de tuttururum umarım.
onun dışında m. izmir'e taşındı. hem çok iyiyiz, birsürü şeyde bana çok yardımcı oluyor, hem de bazen birbirimize katlanamıyoruz. agresif olduğunda dayanılmaz ve çatal dilli oluyor.
gelişmeler böyle, bu rejimin tek kötü tarafı rakısızlık.
mayıs gelsin, rakı içelim.
günün şarkısı: pearl jam - off he goes
