24 Haziran 2019, Pazartesi
saat: 05:18
25 yıldır evin kapısından çıkınca bahçedeki bitkiden bir yaprak koparıyordum.
Niye bilmem. Öyle. Takılmış beynim bi şekilde.
Bir kaç ay oldu farkedeli.
Bıraktım.
Şimdi yanından geçerken yapraklarını okşuyorum.
Yıllardır sebepsizce canını acıttığım için affet beni.
Ruhumu öfkeden, şiddetten arındıracağım.
Yavaş yavaş. Her gün.
Koparılan yapraklar geri gelmez belki ama yenileri filizlenir.
İyileşir yaralar.
Yarınlar.
Mutluyum.
Kendimden ve kendimle.
Umutluyum bir süredir.
Her şey çok güzel olacak.
