24 Temmuz 2019, Çarşamba
saat: 17:13
Ola ki bir gün biriken mektuplara cevap mahiyetinde bir şeyler yazabilirsem, her mektubun giriş cümlesinin önüne bir nota koyup başlamalıyım. Kronolojik olarak başlamalıyım; sağ baştan sol topuğa, sol kulak memesinden sağ avuçiçine, molar diş minesinden dördüncü kaburga kemiğine, eksilen hücreye, artan sese, incinen bütün eklemlere...
1- LA!
İşittim bütün duraklarda kayıp giden sesi, işittim topuğunu acıtan ihaneti.
2- Mİ!
Kaynağından çıkan su ellerimde bulanıyor kire, hangi dağa baksam Spil, hangi yüzü avuçlasam orkide.
3- SOL!
Bir uzam meselesiydi ağıtlar; kaynayan kemiğe, yanan kibrite okunan masaldı etin, şükür, acıyor ömür.
4- RE!
Açıyorum gözlerimi, cıva. Yağmur altına bıraktım kahvemi, Berlin.
Biliyorum, bi başlasam bitecek bütün mektuplar. Çöpten notlarımı alan amcanın yüzünü anımsayacağım mutfak penceresinin önünde.
Adını unuttuğum notalar varsa affet Alvin. Çünkü birazdan kalabalığa karışacağım, birazdan üstümü kirleteceğim kaldırımlarda.
Bugün 2 ülke, 6 şehir gezdim Alvin. Biraz kahve içtim, bir kaç sigara. Belleğimi yokladım, parmaklarımı acıttım. Anımsadım, ismiyle çarpışan gövdeleri. Bir kaç fotoğrafa baktım Alvin, buruşan kenarlarını düzelttim kulaklarımın.
Bıyıklarımı kestiğim zamanları anımsatan arkadaşıma küfrettim, sesim küfür kadar karaydı.
Ah! dedim sonra Alvin, Ah! ki bir izmarit ezdim...
Öpüyorum Alvin...
