26 Eylül 2019, Perşembe
saat: 08:33
Ne olduğunu bilmiyorum dünya...
Hiçliğe doğru sürükleniyorum. Umut etmek istediğim her güneş, rüzgar, bulut, ay kapkara kararıyor her ümidimde. Zorlanıyorum dünya, seninle savaşırken zorlanıyorum. Ne yana gitsem hüzün doluyor her yanım, her zerrem.
Henüz yolun başında yoruldum sanırım dünya, hatta belki de hiç meydana çıkmadan yoruldum savaşan zihnimin dehlizlerinde. Sadece arzulamakla kazanamıyormuşsun anladım. Ne kadar çok hayal edersem o kadar çok gelecek gibiydin bana ancak meğerse tüm isteklerin için tek tek savaşmak gerekiyormuş, hoş savaşmayı da hiç sevmem ya...
Daha çok korkar oldum minik bir yıldızın yoksa acımasızca saldırdığın yanından, her şeyden, herkesten.. Hani elimi uzatıyorum da kurutuyorsun ya, işte o neden hiç anlamadım dünya. Benimle alıp veremediğin ne çözemedim dünya.
Yine de seviyorum senin arzında var olmayı, nefes almayı... Ne hayal etmekten, ne tözümde kaybolmaktan, ne de buhranımda savaşmaktan vaz geçmeyeceğim; benden en acımasız yanınla vaz geçeceğini bilsem de, seni hayal edeceğim dünya!
