30 Ekim 2019, Salı
saat: 01:01
en son nerede kaldığımı hatırlamıyorum ama şu an kaldığım yer maskat. ağustos'tan beri sanırım buradayım. yaşanabilecek bütün abzürdlüklerin tam ortasında olmayı başardığım için mutluyum.
bakanlar,büyükelçiler,çin'den, türkiye'den, abuk sabuk afrika ülkelerinden delegeler. hepsinin katıldığı bir etkinliği umman tarihine altın harflerle kazıdık. bunun karşılığında da para kazanmamayı başardık.
neyse banu'nun işleri gerçekten inanılmaz noktalarda ve bu benim hayal gücümün yetemeyeceği noktaları bile zorluyor. ben sadece stabilliğimi ve düz adamlığımı korumaya çalışıyorum.
bugün cumhuriyet bayramı sebebiyle büyükelçilik davetine katıldık. ilk 2 satırda bahsedilen cumhuriyet ve mustafa kemal atatürk bölümü, hemen ardından yerini 15 temmuz,ypg-pkk-suriye gibi bayramla alakası dahi olmayan uzuuun uzuuun konuşmalara bıraktı. yurtdışında olmanın en iğrenç tarafı, hiç bir türk bir diğerine güvenemiyor. o kadar iğrenç bir noktadayız ki millet olarak, normal olarak hayvan gibi networking dönmesi gereken yerde millet neredeyse birbirine kartını vermiyor bu sebepten yine gidip ortamdaki yabancılarla sohbet ediyorsun.
baya bayaaaa çin gibiyiz. çinlilerde genel olarak aynı bu korkuyla yaşıyorlar.
istanbuldaki işler ben orada olmadığım için sıçıyor tabii ki ancak yine de krediler masraflar falan ödeniyor bir şekilde.
çoooooook ilginç bir şekilde annemin yıllar önce katıldığı bir yarışmanın youtube'a yüklenmesi sayesinde onu en güzel haliyle gördüm. inanılmaz özlediğimi farkettim. onun kibarlığını, naifliğini ve güzelliğini o kadar özlemişim ki, 1-2 gün kendime gelemedim desem yeridir.
ilaçlarımı düzenli kullanıyorum ve baya yoğun tempoyla çalışmaktan pek kafamda bir şeyler kurmaya vakit ayıramıyorum.
8 kasımda istanbul'a dönüp sonrasında belki 17 kasım'da sawiris'in yıllık olağan çöl gezisine bu kez banu ile birlikte katılmak için dönebilirim. Sonunda bu etkinlik sayesinde tanışabildim zat-ı şahaneleriyle. tabii herkes benim banu'nun nişanlısı olduğumu öğrenince bi garipsiyor baya sönük durduğum için ama öyle bi ortam ki, kendimi beğendirebilmem için en az özel jetim falan olmalı. o yüzden sönük kalma mecburiyetindeyim.
adama istanbulda turizm işi yapıyorum diyorum, salalah'da 150 konutluk bir turizm tesisim var benim, aynı sektördeyiz diyor. abi biz aynı sektörde değiliz, sektörün adını değiştirip senin soyadını versek sırıtmaz. ben taksim'de yamyamım desem eğreti durmaz o derece.
tabii ki bu insanların bunları hava atmak için söylemediğini anlayabilcek kadar vakit geçirdim çok şükür, kompleks yapıcak bi durum yok. adamlar bayaa kapının önündeki toyota benim der gibi mal varlıklarını sakince paylaşıyorlar.
baktım olmuyor, 24 ayar altın tozuna kaplayıp kendimi o şekilde ilgi çekmeye çalışacağım. hala para yok güncecim. hani o konuyu merak ediyorsan yine not olarak belirteyim sana. sktiminin 1 umman riyali 15tl canım benim. çoluun çocuun rızkını yedik resmen.
