03 Şubat 2020, Pazartesi
saat: 22:16
Küçükken annem ve babamın hiç kavga etmediklerinden övünerek bahsederdim arkadaşlarıma o küçük aklımda bunun sevgi dolu bir yuva anlamına geldiğini zannediyordum çok sonra anladım ;birbiri ile hiç kavga etmeyen ilişkilerin aslında birbirinden nasıl vazgeçmiş olduklarını.. malesef 1950 1960 doğumlu olan ebeveynlerimiz geneli okutulmamış , değer görmemiş , sevilmemişlerdi ve büyüdüler okutmaları gerektiğini biliyorlardı okula göndermeside çok zor değildi artık, ama sevmeye gelince tatmadığın bilmediğin birşeyi ne kadar yapabilirdin ki yinede kendi ebeveynlerinden çok daha başarılı oldular muhakkak kıymet verdiler en azından ama katı kuralları vardı şartları vardı sevmek için, takdir etmeyi pek bilmiyorlardı verdikleri imkan onlara verilseydi çok daha iyilerini yapacaklarından eminlerdi, kendi ailelerinin acılarını sanki biraz çocuklarından çıkarıyorlardı kıyaslayarak. Dillerinde bitmek bilmeyen bir türkü bize onu yapmadılar bize bu imkanları vermediler.ezildik bu yükün altında ezile ezile büyüdük 80 lerin çocukları artık bir çoğu anne ve baba oldular , bana sorarsanız sevmeyi en güzel beceren nesil , babalarının onların omuzlarına koyduğu yükü kendi çocuğuna koymamaya yeminli,
Ah Linam ismini söyledikçe içim sevgiyle doluyor , güzel yüzlü kızım benim annenin inş ömrü yettikçe hep arkanda olucak sevgisi şartsız şurtsuz ve dilinde tek bir söz
Sadece mutlu ol Lina .
