25 Şubat 2020, Salı
saat: 19:38
İçimdeki kötü hisse özellikle uzun meditasyon yaptığım günler hapsolunca umutsuzluğum artıyor.
Boyun ağrısıyla günübirlik ilişkilerimde biri şöyle her yerimi kütletse noktasındayım.
Dün o iş görüşmesine gittim.
Taksiyle 5 dakika önce önünde oldum çünkü topuklu sayılabilecek ayakkabılar giymiştim.
Tamamen vegan bir ekip olduğunu bildiğimden battaniye gibi turuncu-kırmızı kaz tüyü paltom yerine yün ama hiç de ısıtmayan paltomu giydim.
Hayatımda gittiğim ilk iş görüşmesinde,17 yıl önceydi, kafedeki görüşmede çay ısmarladığım için işi alamamıştım. İşverenim co yazar benim kişiliksiz biri olduğumu çıkarmış. Oysa ben memur çocuğu olduğum için başkasının ödeyeceğini bildiğim yerlerde sadece çay içiyordum.
Belki de kişiliksizliğimin hayatımı kurtaracak adaptasyona yarayacağını o zamanlar bilemeyecektim.
Bu sefer zencefil çayı içtim ve zencefil çayını demlikten dökerken, kapak tam kapanmadı, tüm masaya ve prodüktörlerin üzerine döktüm. Döküldüğünü gördükçe görmemiş gibi yapıp daha da döktüm. Bardağın sekizde ikisi dolmuş, sekizde altısı masada herkese doğru eğimle sızıyordu.
Peçetelerle hiçbir şey olmamış gibi herkese yetişebildiğim kadar yetişip masayı sildim.
O kadar prova yapmama rağmen bir türlü aslında ne iş yaptığımı anlatamadım, neden orada olduğumu açıklayamadım.
Sadece çayı temizledim ve ayakkabılarımı ayağımdan çıkarıp koşmak istedim.
Ama bir şeklde kaldım ve neredeyse güzel sayılabilecek bir muhabbet yaşadık.
Söylediklerimin kontrol mekanizmasından bu şekilde çıkabiliyor olması inanılmaz.
Ne iş yapar bu kontrol mekanizması sorarım size...
İçimdeki karanlık bugün döner yemeye çalışınca daha da karardı.
Sürekli bulunamayacak ölümsüzlük gibi dönercilerin peşinden koşuyorum. Hepsi daha da dibe çekmeme daha vegan olmama yol açıyor.
Bu iş olursa bir dönem bitip biri başlayacak.
Her şey de.
Armin'i bırakacak bir yer bulmalıyım.
B, Amerika'ya gidecek.
Benim bulduğum iş için kendi işinden vazgeçmeyecektir, değerli bir iş yapacak çünkü. Ama muhtemelen benim bu koşullar altında bu işe hiç başlamamamın daha doğru olacağını düşünebilir ama insansızlıktan ve kontrol mekanizmamın eriyişinden önümüzdeki yılları çıkaramayabilirim, bunu da aile mekanizmamız hissediyordur.
Lütfen olsun, lütfen düşündüğüm veya kendini hissettirdiği kadar aptal olmayayım.
