12 Mart 2020, Çarşamba
saat: 00:35
Bugün 5 yıl önce yaşadığım hastalığa yeniden tanı koydum ve onun Corona olduğunda karar kıldım...
Birçoğumuz böyle yapsa bu bir salgın olmaktan çıkacak daha bireysel bir şeye dönecek gibi. Bir yandan da ırksal olarak kimseyi tanımayan virüsleri iç savaşlardan daha çok takdir ederim.
Dün delirme neticesinde eşyalarımın çoğunu attım.
Her sabah köşedeki fırına giderken o 15 saniyelik yolda ağladığımı fark ettim. Sabah 7.30 gibi olmalı. Ender bulunan ayık saatlerimden.
Eve girerken ağlamam bitmiş oluyor ve bir sigara yapıyorum kendime.
Dün de o ara biraz uzadı ve hayata adapte olamadım ve ufak bir sinir krizi yaşadım. Ay ortası veya pre corona sinir krizi. Şımarık krizi. Belki de delirmiyorumdur bilinci.
Eşyalarımın yarısını attım. Dolabımı boşalttım. Dolabımın içine masamı ve sandalyemi koydum. Dolabın içinde yaşamaya ve mutfağı özgürleştirmeye safları sıklaştırmaya karar verdim. Tuhaf bir kutu ama benim de kabem orasıdır belki...
130 santime 130 santim. Sandalyenin dışında zorlasam çantam bile sığıyor. Yavaş yavaş düzenleyeceğim.
Önce ekran almam gerekiyor. Ekran almam ne kadar gerekli bugün Galya'ya attığım mailden sonra göreceğiz.
Bir şeyler yapmış olmam gerekirdi ama bence anca birşeyler yapabileceğime kani oldum.
Bu fırtınadan çıkacak mıyız? Birleşmeyelim mi artık ey insanlık...
