12 Mart 2020, Perşembe
saat: 06:43
yarama iyi gelen neyse onu yapmak istiyorum ama bunlar hep zararlı şeyler. overdose sex, uyuşturucu, alkol, yoğun çalışma. yani bi insanın yarasına iyi gelen şeyler bu kadar sığ ve ilkel kalabilir mi hala?
nedir bu kadar kendime eziyet anlamıyorum ki. şimdilik ortalık karışık değil manit konularında. banu'dan 1 kere dışında bir daha ciddi bir girişim olmadı. 1-2 kere pepe'yi ona verirken görüşme durumum dışında.
esra geçen eve geldiğinde, banyoda elif'ten kalma makyaj silicileri falan görünce evi terketti gitti ertesi günü otele tekrar yanıma geldi. evinin anahtarı bendeydi, onu geri alicam diye geldi, öpüş koklaş bende kaldı.
yine, hayatımda karşıma çıkan eli yüzü düzgün ilk fırsata all in şeklinde girip, şu korona virüsü döneminde en parlayan sektör olan turizme yatırım yaptım. bunun sonucu olarak 1 ay daha bu kaosun etkilemesini düşürsek, götümdeki donu bile satmak zorunda kalabilirim.
kaş'taki evin imar sorunundan dolayı mahkeme açmışlar, hapis mapis. ev babamın üzerine olduğundan adamı 60 yaşında cezaevine sokucam galiba. böyle de hayırlı bi evladım.
gerçekten şubat ayı süresince çok pozitiftim ama mart ayı ve bu korona virüsünün dünyanın ta anasını skmesinden sonra, ümitlerim eskisi gibi grileşmeye ve soluklaşmaya başladı.
tabii ki bu ruh halimde tekrardan alışkanlıklarıma dolu dizgin dönmüş olmam da mevcut. sanırım sebebi elif oldu ama benim de içimdeki yemin, orspu olmaya çok müsaitmiş.
klasik bir ben güncesi oldu. fakir ve ruhsuz.
