17 Mart 2020, Pazartesi
saat: 00:06
Ben ki son derece soğukkanlı ve rahat bir insanımdır, ilk defa bugün gerçekten endişelendim. Anksiyetesi olanları düşünemiyorum bile.
Matrix misali ''Aslında virüs yok.'' diyerek kendinizi ikna edebilirsiniz tabii ama sonunuz ne olur bilmiyorum. Son günlerde bir şekilde temas ettiğim sadece iki insan var; K. ve marketteki kasiyer. Pek çok insana göre risksiz bir hayat yaşıyorum. Bi de 76 yaşında tek başına yaşayan annemi gerekmedikçe evinden çıkmamaya ikna edebilseydim iyiydi. Günü varmışmış. Gününe sıçayım.
Biraz da aşk. K. ile aramız daha iyi. Hatta geçen gün bana bir saksıda kocaman papatyalar getirdi. Aynı gece barda kafamız güzelken biraz konuştuk. Anlamaya çalışıyorum ve anladığım kadarıyla bana haksızlık ettiğinin farkında. Öte yandan bir tasmayla eve bağlanabilecek adamlardan değil; canı istediği zaman gelmek isteyen adamlardan. Buna bir itirazım yok. Gözlerine bakıp ''Biz birlikteyken başka bir kadınla seviştin mi hiç?'' diye sordum. Gözlerime bakıp ''Hayır.'' dedi. Şimdilik bu bana yeter.
Yapmam gereken bütün gündelik işleri erteliyorum. Bakalım nereye kadar gidecek böyle.
Bu gece viskimize portakallı draje çikolata eşlik ediyor. Şerefinize. Güvende kalın.
