27 Nisan 2020, Pazartesi
saat: 23:52
İş değiştirme kararını öyle bir dönemde vermişim ki kendimi mucuk mucuk öpesim geliyor. Öteki tarafta olsa işler nerdeyse durma noktasına geldiği için ciroydu, kardı, bütçeydi, çalışanların maaşı, tedarikçi ödemelerinin ötelenmesi vs vs bi ton dert olacaktı. Ama şimdi öyle mi ya..Sabah 8.30da uyanıyorum, ağır ağır kahvaltı yapıyoruz,ardından çay içiyorum bikaç bardak, o arada D.la kitap okuyoruz, oyun oynuyoruz falan.
11 gibi o gün o gün görüşmelerim varsa onlar başlıyor, bikaç görüşme yapıyorum, atılacak mail vs varsa yayılarak onları tamamlıyorum. Keskin çalışma saatleri yok, yetişecek iş yok, hedef yok,stres yok. K. burası alıştığın tempodan çok yavaş olacak göreceksin ve çok seveceksin demişti, ilk hafta deli gibiydim, sürekli çalışmam gerekiyor gibi hissediyordum, iş yokken bile PC başında oturup oyalanıyordum falan. Sonra farkettim ve sakinleştim. Gün içinde oğlumla vakit geçiriyorum, O.la sohbet ediyoruz.Bahçeye iniyoruz 5-10 dk da olsa.Bu hafta ilk faturamı kesicem 9 günlük. Öteki tarafta iki ay inek gibi çalışıyordum bunun için.
