19 Mayıs 2020, Pazartesi
saat: 00:40
şu hayatın murphy kanununlarına paralel gittiğine inanıyorum. sen ne zaman herhangi birşeyden vazgeçiyorsun hayat sana onu sunmak için extra çaba harcıyor.....
daha evvelki güncelerimdede çok bahsettiğim bir arkadaşımla ilgili dedim ki içimden artık gitmiyor. ayrı frekanslardayız benden bu kadar whatsap ımmesajlarıyla doldu...dedim sana komik bir şey anlatayım mı sen bana mesaj atmazdın ya attım işte eee benimde mesajlarıma cevap vermezdin..cevap yok...
yarım saat sonra instagramıma bi bakayım dedim storysine ikimizin resmini koymuş. bu sosyal medya yalandan göstermelik arkadaşlıklar ortamı..hayır ne deişmiş oldu şimdi oraya ikimizin resmini koyunca..he he dedim geçtim valla artık sana kırılmak, üzülmekle, duygu sömürülerini dinlemekle vakit harcayamayacağım...
aslında sana teşekkür etmeliyim.. hayatımda ilk kez birinin derdini derdim bildim, her sıkıntısına koşmaya gayret ettim ve sen hayatımın en hassas döneminde bana kazıklar atarak tüm insanlarla tüm arkadaşlarımla olan ilişkilerimi sorgulamama neden oldun. teşekkür ederim beni ruhsuz hiç kimseye güvenmeyen , herşeyi sorgulayan birine çevirdin..
Nietzsche nin bir sözü var aklıma geldi şimdi;" acı çeken dostuna dinlenmesi için yer göster.ama dikkat et en sert yatak olsun."
bugün bana tonlarca duygu sömürüsü yaptın ve ben hiç oralı olmadım ya...ben artık kaktım o sert yataktan buyur eski dostum geç sen uzan dinlen biraz...yorgunsun..
