08 Ağustos 2020, Cumartesi
saat: 07:32
Uyku(suzluk) gerçek bir problem olmaya başladı. Artık buna geçici bir şeydir gibi bakmak naiflik olacak. Aylardır rahat bi uyku uyumadım, aylardır kesintisiz iki saatin üstünde uyku uyumadım. Kırılmak üzereyim, gözlerim çok dolu, yazıyor olmaktan kuvvet bularak da sanırım, şu an akıyorlar. Günün bazı saatleri, uyuyamadıkça, ne yapacağımı iyice bilemez oluyorum. O kadar ki midem karışıyor, parmaklarımdaki yüzükler sıkıyor, ayak parmaklarım çıkarılabilir bir şeymiş gibi hissettiriyor. Keşke nerede iyi hissettiğimi hatırlayabilsem ve oraya geri dönmeyi dileyebilsem boş boş. Yok. Hiçbir şey hatırlamıyorum. Buz gibi bir taşım. Başka da bi şey yok.
