06 Ekim 2020, Salı
saat: 14:29
KARA YOSUN TOPLARKEN ÖĞRENDİM ADINI
(...) 05.10.2020'den devam.
Bir şey yapmak istemeyip de buna mecbur bırakılmanın saçmalığını hiçbir zaman anlamadım. “Ama böyle olmak zorunda!” cümlesi çaresizlikten başka bir şey değil. Toplumda bizi değerli kılan şey nedir? sevdikleriniz için ya da sizi sevenler için bahsetmiyorum. Bir topluluğa ilk defa girdiğinizde önce giyiminiz, sonra meziyetleriniz, sosyal statünüz en sonra ise fikirlerinizi değerlendirmeye alınır. Yıllardır buna alışamadım. Barınmak gibi en temel ihtiyacımı bile karşılamak için bazı şeyleri birilerinden daha iyi yapmam lazım, tercih sebebi olmam lazım. “Sizi neden işe alalım?” “Neden bizimle çalışmak istiyorsunuz?” anlamsız sorular. Ama hayır! Bu sorular karşısında dimdik duracaksın, diğerlerinden ne kadar iyi olduğunu ortaya koyacaksın.
Bunları neden anlatıyorum. Bilmiyorum. Aslında biliyorum. Yukarıda düşlediklerimi yaşamak istiyorum. Yaşayamıyorum. Korkuyorum; faturalarımın ödenmesi lazım, hasta olursam hastaneye gidecek durumum olması, ailem zorda kalırsa onlara yardım etmem gerekliliği vs. Hadi diyelim gittim o hayalini kurduğum yere. Nerde kalacağım? Kim iş verecek? Zaten öyle yerler sadece yazın iş yaparlar. Kışın mahrumiyet bölgesinden farksızdırlar. Bu salak korkular yüzünden on bir yıldır aynı iş yerinde çalışıyorum. Suya sabuna dokunmam, işime bakarım. Az konuşurum. Sorgulamam ne istiyorlarsa onu yaparım. Biraz zamanlar kulağıma bir söz vardı. “Şahsiyetimi kaybettim hükümsüzdür.” Üzerimde ne kadar da cici durdu. Gothe’nin günü birlik yaşayan insanlarındanım. Öyle dümdüz, olağanca sıradan. Kitaplarla tanışmam ilk orta okul sıralarında olmuştu. O zaman benim de bir öyküm olsun isterdim anlatacağım. O zamandan bu zamana yaklaşık otuz yıl geçti. Bırakın öyküyü söyleyecek üçüncü sözüm yok: Geldik. Gidiyoruz. Şimdi soruyorum kendime, “Gidiyor muyuz cidden? Ben gitmiyorum. Nehrin ortasında kaya gibiyim, yaşam akıp gidiyor. Ben büyük izleyici, her gün biraz daha yosun tutuyorum. Suların sürüklediği çakıl taşlarını kıskanmalı mıyım? Bundan bile emin değilim.
Devam Edecek…
