20 Ekim 2020, Pazartesi
saat: 02:13
rüzgar gülü
başımın üstündeki güvercin
kaldırımda filizlenen çiçek
bulutları yakan güneş
içimin karaltısını delen çocuk sevincim
yorulmadın mı?
bu basık şehri
bu ağlamadan evvel yüzleri
bu mecbur adımları
bu donuk..
donuk hava
donuk insanlar
bu şehirde kimse delirmiyor
bu şehirde fırtına kopmuyor
bu şehrin yüreği hep ağzında
eli kulağında
oldu olacak
geldi gelecek
ama olmuyor
gelmiyor
yağmur gelmiyor
insanlar ağlamıyor
fırtınanın sonsuz öncesi
delirmenin berisi
büyük hikayeler
mühürlü dudaklar
buğulu gözler
buğulu şehir
ve bende bir çocuk,
gözlerini kısıp buğuların ardını seçmeye çalışmaktan hiç yorulmuyor.
(yorulsana puşt)
