29 Ekim 2020, Perşembe
saat: 13:02
Dis dunyanin entropisini artirarak bedenimiz icindeki dengeyi koruma cabamiza homeostasis deniyor. Bu caba, vucut sicakligimizi korumak gibi cok temel gereksinimler yaninda aklimizda dis dunyaya dair tuttugumuz resmin gercekciligini saglamak gibi ust duzey gorevleri de ihtiva ediyor. Mutemadi olarak ve seri bicimde yerine getirilmesi gereken bu gereksinim ve gorevlerden sorumlu mekanizma ise duygular. Sicak ve gurultulu bir ortamin getirdigi basit huzursuzluk hissinden, klinik depresyona kadar uzanan bir yelpaze. Bende duygusal mekanizmalar bazi asiri yuklenme hadiseleri sonunda asindilar. Bu yuzden tam homeostatik olamiyorum. Ozlem duygusunu ele alalim. Gormedigimiz sevdiklerimiz aklimizdan silinmesin, onlari sevdigimizi unutmayalim diye varolan bir duygusal mekanizma. Kafamdaki kopukluklar yuzunden bende tam randimanli calisamiyor. Boyle olunca bir bakiyorum bir senedir gormedigim sevdigim, aklimdan silinmeye baslamis. Hemen telefon acip aklimi tazeliyorum. Duygusuzlarin, bu kosullarda insan olabilmek icin "insan ustu" bir caba sarf etmeleri gerekiyor. Onlari tahkir degil takdir etmeliyiz.
