15 Aralık 2020, Pazartesi
saat: 01:32
işin doğrusu çocuklar için bir kitap yazmak istiyorum ama nereden ve nasıl başlayacağım ile ilgili bir fikrim yok. ben deneme konusunda iyi olduğumu düşünüyorum sadece, ama çocukların da yararlanmasını istiyorum. çünkü aslında onlar "en önemli" olanlar sanki.
bu aralar eskisine göre çok daha fazla düşünüyorum. daha az yazıyorum belki ama daha çok düşünüyorum. buraya yıllar önce yazdıklarıma göre çok daha şey öğrendim. bu iyi kötü tartışılır ancak bir doğru. tabii.. bir yere kadar öğrenip ondan sonra belki de çöpe atmak gerekecek onları ama; iyi bir öğrenme bu :)
ya da belki de fark etme diyelim öğrenme yerine. zira bunlar öğrenmelik şeyler değil.
paylaşmak çok önemli. insan gerçekten sosyal bir varlık. belki duygusal bir sevgi başka bir şey ama - olsun. paylaşmak her zaman güzel. ve şefkat. ve sevgi. dumbledore hep haklıymış. frankl de bunu diyor. buda da diyor. sokrat daha çok etik üzerine düşünmüş ve her dedigini bilmiyorum ama eminim o da diyordur.
insanlar önemli. etrafımızdakiler de önemli. onların mutluluğu bizim de mutluluğumuz aslında. bu selfish mi? olabilir. ama selfishness dediğimiz şeyi tek çatı altında toplamamalıyız. dalai lama nın tabiriyle bu good selfish. çünkü kolektif bir keyiften bahsediyoruz. aslında salt kolektif olarak da bakmamak gerekir belki cünkü aslında "hepimiz" bir degil miyiz?
interbeing, interconnected. neden mi? basit aslinda. yaptigimiz her sey, soylediklerimiz ve davranislarimiz birbirimizi sekillendiriyor. beni taniyorsaniz ve bunu okuyorsaniz, hatta bu icinizde bir seyler uyandirdiysa ben oradayim. hepimiz hepimizdeyiz bir yerde.
burada tabi "self" ya da benlik kavrami da oneme giriyor. "ben" var miyim? varim ama ben herkesten farkli, ayrı mıyım? hmm.. aslinda değilim değil mi? yani hepimiz aynı şeylerden meydana gelmişiz aslında. aynı özün parçasıyız.
biraz onceki mevzuya donelim. insan yalnızken mutlu oluyor bazen evet ama su an gercekten yalnız oldugumuz bir an var mi? mesela tv var. kitap var. oyunlar var. cep telefonu, whatsapp, instagram var. bunların da olmdigi bir sey degil mi aslinda gercek yalnizlik?
evt simdi belki evimizdeyiz ama kargo ile bir sey soyledigimizde bunu giyip sevdiklerimize atinca sevinmiyor muyuz? ya da ugrastıgımız bi oyunu geçtigimizde "heyt be" diye paylasmiyor muyuz? aslında sesli söyledigimizde bile kendimizle paylasiyoruz.
