01 Şubat 2021, Pazar
saat: 00:14
31 yaşındayım hep mutsuzluklar edindim kendime
Çünkü hep birilerinden medet umdum yıllar boyu
Çocukken annem babamın gözüne girmeyi uğraştım
Büyüdükçe uzaklaştım aynı odada oturamaz oldum
Bende kötü duygular uyandırırlardı
Eleştirir dururlardı
Büyüdüm evlendim kocama kaynanama yaranmaya çalıştım
Ne kadar da mülayim iyi huyluyum bak ailesi beni ne kadar seviyor
Beni başının üstünde taşıması lazım dedim ama taşımadı
Soğudum yabancılastım öfke doldu içim
Hakkım yeniyordu
Hakettiğim değeri göremiyordum niye diyordum niye?
Yeni yeni anlıyorum ki içten içe kendini birilerine sevdirmeye çalışan mükemmel olmaya çalışan Başak kendini hiç sevmemişki
Ne duygularla büyümüşse birilerine arıza çıkartmazsan sevilirsin demiş kendine
Ama kendine de yabancılasırsın hayatın yaranmak uğruna mutsuzlukla geçer dememiş
Bugün diyorum kendime yak gemileri Başak
Kimseden sevgı kırıntısı bekleme sen önce kendini sev
Başka hiç birseye ihtiyacın yok
