23 Mart 2021, Pazartesi
saat: 02:27
Manşet lazımsa “İLK DRAM YAŞANDI” gibi göze çarpan ve gereksiz tansiyon yükselten bir başlık atabilirim bugüne.
Bugün bebeğin kalbi atması lazımdı 6 haftalık mı 8 haftalık mı öyle bi noktadaymış ve bebiş aslında yokmuş. Sen aslında yoksun bebiş. Neyse tabi ben işlerden dolayı birlikte gidemedim, malum artık maaaaşlı bi elemanım. Tebaasıyım patronun. Neyse böyle hafif dramları hissettim eve gelmeden, aaa hasktir ben bugün ofiste geçen gün aldığım dalgadan takıldım kameraları unutup mnkym. Bi uyku geldi üstüme, mala bağladım falan, montun cebinde duruyordu bi minnak bişi hadi dedim kendime geleyim. Sonra kafayı eğdim , boynumu geri bi yasladım, kamerayla göz göze geldim. Alaam sen konuyu biliyosun amin.
Velhasıl kelam, eve geldim ve evde dram vardı. Sanki evladımız bahçenin çitinden atlayıp, kırsalda koşarken mayına basmış ve parçalara ayrılmışçasına bir üzüntü. Sanırım otizmim olduğunu düşündüğümden, empati eksikliği yaşıyorum bu tarz durumlarda, ama karımın üzülmesine üzüldüm cidden. Tatlış bi insan kendisi, çok sevgiyi hakediyor ama gerçekten bambaşka iki karakteriz. Benim için “bir daha yaparız belki o olur ya, o kadar şeetme” tarzı bi konu yani bu, onun içinse “EVLAT”.
Neyse, hayat devam ediyor ve dalga hala çok pahalı. Ya da ben hala fakirim. Hatta bi dakka ben gunceme girdiğim günden beri hep nasıl fakir kaldım ya, nasıl o eşiği hiç bi zaman aşamadım. Neyse bebek bereketiyle gelir diyerek, bir sonraki aşamayı beklicem.
