21 Mayıs 2021, Cuma
saat: 22:09
Madem beni anlayan yok ben de buraya yazarim.
Zaten ne demis unlu bir monk: Sen kendini anlayabilirsen baskalari seni anlamasa da olur.
Uydurdum lan boyle bir sey yok.
Zaten unlu monk diye bise mi olur amk. Monklar unlu olmaz. Unluyse monk degildir. Monksa unlu degildir.
Neyse dagildik gene.
Evet basliyorum.
Bir bebegim var 5 aylik olmak uzere. Cok tatli bir sey. Kedi gibi.
Cok guzel bir bebek. Mavi gozleri var, bir de sariya yakin acik kumral saclari var. Benim gibi siyah sacli, siyah gozlu bir guneyliden nasil boyle bir sey cikti inan bilmiyorum. Genetigin hikmetleri iste.
Esimin cekinik genlerinin hicbiri cekinmemis. Benim güya dominant genler de pisirik kalmis. Sonuc baya bildigin alman bebesi. Goz hatlari hafif ben, gerisi komple babasi. Cok tatli lan.
Yalniz agladigi zaman kutuplardan kopan buz parcasi gibi bir sey kopup gidiyor icimden.
Aglatmamaya calisiyorum. Konusuyorum, oynuyorum, ne ihtiyaci varsa 7/24 emrine amade takiliyoruz. Ama bazen de BUNALIYORUM ne yalan soyliyim. 7/24 kucakta yasiyor kuzucuk. Kucakta uyuyor, kucakta uyaniyor, kucakta inceliyor etrafi. Her sey kucakta. Biraktigim an agliyor. Cis yapmaya bile kucakta gidecez yakinda az kaldi. Bugun sag elimle onu tutarken sol elimle yemek yaptim mesela. Uyurken bile kucakta uyuyacak, butun bir uyku boyunca. Allah yuzumuze guldu de gece uykusu icin yatagina birakabilmeye basladik. Yoksa gece uykusu da haramdi bize.
Fiziksel olarak yoruluyorum ama psikolojik yorgunluğun yanında fiziksel yorgunluk devede kulak kaliyor. Bunaliyorum çünkü yalnız başımayim çoğu zaman. Anne baba yok, arkadas yok, pandemi var. Pandemi olduğu için olan iki üç tane arkadas gorusmelerim de azalarak bitti. Bi de çocuk olunca iyice kapandik içimize. Bi tanesiyle hala Skype uzerinden haftalık görüşüyoruz gerçi ama daha çok Almanca dersi şeklinde geciyor Almanca öğretmeye çalışıyor bana.
Çevremde Turkce konusabildigim adam olmadigi icin benim yavruyla Turkce konusmaya calisiyorum. Sallamiyor gerci ama belki zihninin bi yerlerinde bir kulak dolgunlugu olusur. Ogretmem lazim turkceyi. Ben ogretmezsem ogretecek başka kimse yok. Bakalim nasil ogretecegim tek basima gorecegiz.
Anne baba yok diye sizlandim gerci ama anne baba burda olsa da bana bi faydasi olmazdi. Faydadan cok zararlari var amk. Burda olsalardi bana dair hicbir seyi anlamadiklari ve takdir etmedikleri gibi elestirirlerdi. Her boka mudahele edip hayatima ve kisiligime dair begenmedikleri her şeyi degistirmeye calistirirlardi. Gelmişim 30 yaşıma el insaf. Lise bebesi gibi emrivaki yaptın diye huy değiştirecek yaş mı kalmış bende artık. Eksikliklerime odaklanir, surekli yetersiz ve zayif hissettirirlerdi. Nedense bu tip cok anne baba var turkiyede. Bok kultur. Özellikle eşimin ailesine baktığım zaman daha çok batıyor bana bizimkilerin tavrı hareketi. Neyse o da öyle işte. Yapacak bir şey yok. Yapabilecegim tek sey siktir olup gitmekti onu da yaptım zaten.
Soran olursa neden ulkende yasamiyorsun diye.. hayat bu noktaya getirdi işte tesadüfler silsilesi falan diyorum, inaniyorlar da.. ne tesadüfü lan. Bu kadar buyuk bi karar tesadüfe mi bırakılır.. Aklımın ermeye başladığı 10-11 yaşından beri gitme planları yaptim ve ince ince ördüm ben bunu. Kimsenin bilmesine gerek yok tabi. Hem kadercilik oynadın mi onu daha çok seviyorlar. Hatta en sevdikleri hikaye şu: "Aşk işte ya gonul kime konacak bilemiyorsun. Hayatımın aşkı alman çıktı..sen git Amerika'da master yaparken elin almanını bul, aşık ol. Bak allahın işine...tesadüfler tesadüfler..."
Neyse sonra devam edecem simdi babasi yavrucugu getirdi, uyanmis..
.
