24 Mayıs 2021, Pazar
saat: 02:50
ben tek çocuğum, minikte öyle..eminim muhteşem bir duygudur yer yer ama şu zamana dek kardeşim olsa keşke demedim hiç.. umarım bundan sonrada böyle bir hissiyatım olmaz zira artık mümkün değil. kendi kızımdan küçük bir kardeşim olması epey eğlenceli olurdu belkide kimbilir. günümüzde insanlar çocuk sahibi olma olayına daha temkinli yaklaşıyorlar... minişin kardeşi olur mu bilmiyorum mesela... maddi manevi çocuk yetiştirmenin oldukça zor olduğunu düşünüyorum bir kaç kuşak evvel kontrolsüzce üreyen anneannelerimizden farklı olarak. mesela benim annemler 4 kardeş, babamlarda 4 kardeş. anne tarafım nispeten daha iyi bu konuda kardeşler arası diyaloglar açısından. baba tarafım bitmiş durumda.. doğru düzgün herhangi bir iletişimleri yok , devamlı kavga halindeler konuştuklarında da. yaşlanan babanne, dede bakımı gibi bir konuda gündemde olunca haliyle çarşı karışık vaziyette. diyaloglar bencilce, babam haliyle üzgün... bilmediğim bir konu olduğu için belkide bana çok tuhaf geliyor.aynı kadının kucağında huzur bulmuş, çogu zaman aynı oyuncaklarla oynamış, birbirinin minicik hallerini bilen insanların zaman geçip kendi hayatlarına gittiklerinde birbirlerine karşı bu denli duyarsız olmaları... demem o ki hayat gerçekten çok kapitalist dostlar....
