20 Haziran 2021, Pazar
saat: 18:06
Guncemi hicbir zaman tam manasiyla 'gunce' olarak kullanmamistim. Bugun son 24 saatimin nasil gectigini yazmak istiyorum. Hatta ergenligime doneyim diye 'creed- one last breath' actim. Guncem'e yazmanin sanindandir, dinledigin ve asiri cool olduguna inandigin sarkinin adini ya da sozlerini yazmak, sonradan video paylasma ozelligi de gelmisti sanirim:)
Dun gece saat 2'de kapinin sesine uyandim kalbim pit pit pit. Kapida iki tane insan irisi polis; ben delikten onlara bakiyorum onlar dikiliyor. Nedir bu boyle?
Merhaba, nasilsiniz, iyi degilim uykudan korkarak uyandimlarin ardindan su plakali arac sizin mi, telefon aldik ickili birisi araca vurup kacmis, camin biri de patlamis, kisisel esyalarinizi aractan alip sigorta sirketinizle baglanti kurun diyorlar. Uyku mahmurlugu, sabah 5.30 da kalkip ise gitmek icin hazirlanma derdine dusmek, ulan 12 saat nasil calisirim ki hic uykusuz, sevgilimin de erken baslamasi lazim ise, ne yapicaz simdi biz? Nanosaniyede bu sorular; hemen giydik montlari, sigarayi aldik mi? Araba hasat, muhtemelen perte cikaracaklar.
Cekiciyi bekle, sigorta sirketiyle gorus derken saat oldu 4. Sonra oldu 5.30, dusa gir, hazirlan, totom dondu, uber bulmaya calis, once sevgilimin isyeri-rota belirlendi.
7.30- is basladi! Yeni bir gune hazir miyim? Gun hic bitmedi, derin bir nefes al, hemen kahve. Insanlara aciklama yap; bugun sacmalarsam uykusuzluktan, hic de gelemem az uyumaya. En az 7 saat uyumam lazim.
Harika gecti is gunum. Kendimle gurur duydum. Hayatimda sanirim ilk defa 'caresiz' hissetmemin kacinilmaz oldugu (anksiye bozuklugu) bir durumda, aman yarabbim bizim kiz bir rahat, bir kakarakikiri, degmeyin keyfime.
Yakin sayilabilecek bir zaman once, ciddi bir travma yasadim, hic beklemedigim bir anda, zamanda, benimle hicbir ilgisi olmayan bir kisi- mental bir kriz sirasinda fiziksel saldirida bulundu. Tam manasiyla ucuz atlattigim sonucuna varildi zira basimdan almistim darbeleri. O gunden sonrasi biraz PTSD, terapi, zaman gercekten bazi seylere merhem oluyormus, bunu anlamakla gecti. Ama bir seyler degismis icimde. Hayatin ne denli kirilgan, ne denli rastlantisal ve de kiymetli oldugu kazindi zihnime. Bir sure her gun yalnizca bunu dusundum. Her gun, evin kapisindan her adimda olum riskine yaklasiyormusum gibi geldi. Inan abartmiyorum guncem. Iste o yuzden su araba mevzusuna kayitsiz kaldim. Cana gelmesin mala gelsin cok derdim baskalarina ama ilk defa inanarak tekrarladim bugun. Yaklasik 20 saattir uyumadim. Hayatimda bir ilk; mumkun olacagina kimse inandiramazdi.
Viskimi yudumluyorum, uykusuzlugun pek cok uyusturucudan daha acayip bir kafasi varmis diye icimde garip bir sakinlik ve enerjiyle buraya yaziyorum. O zaman bir sarkiyla bitireyim ahah:
www.youtube.com/watch?v=mEDj4LaCcSk
