16 Ekim 2021, Cuma
saat: 01:35
Ben bir "tekinsiz ortam" müptelasıyım.
Şöyle biraz geçmişe gidiyorum.
2019 yılında, hayatım boyunca yüzleştiğim en büyük tekinsizlikle yüzleşiyorum. Hayatımın bütün riskli unsurları eş zamanlı çöküyor, ben altında kalıyorum.
2020 de, kozmik akut ekibi, enkazı temizlemek ile uğraşıyor. 2020 sonlarında enkaz temizlendiğinde, ölü bedenim bulunuyor.
2021 de, artık koza mı dersin, başka bir beden mi, hayatım kaçtığı yerde, yeniden doğmak için hazırlanıyor.
2022 başladığında, geri geleceğim.
İşte, geri geleceğim ortamı, 2021 yılında seçtim. Hani hayatımı daha henüz vermişken. Üstelik, pek çok tercihim ve de yanlış kararlar vermeme sebep olmayacak hoş bir huzur ile.
Fakat, en uygun koşullar arasında bile ben neyi seçtim bile isteye. İşte, şu an bulunduğum yeri seçtim. Bana olabildiğince rahat ve güvenceli bir yaşantı sunan güzel bir kaç yeri de, kendi isteğimle, bile isteye reddederek hem de. Ben genelde, işlerin çıkmaza girmesini isteyince, açık açık dile getirmek yerine, akışı manipüle eden bir insanımdır. Kız arkadaşımla yürümüyorsa, terk etmem, terk ettiririm. Neden bilmiyorum. Bu mizacıma rağmen, adamdan görüşme talep edip, açık net "ben sizinle çalışmayacağım" demiştim.
Üstelik, uyarılara rağmen.
Şimdi, benimle aynı dönemde iş görüşmesi yapan bir arkadaş vardı. İşten ayrılıyor.
Benden önce, yine aynı işi yaptığım bir eleman kovulmuş, oldukça sorunlu bir şekilde.
Kimsenin gözünün yaşına, ailesine bakıp bakmadığına vs. dikkat bile edilmeyen bu materyalistik ortamı, gündemimde olmamasına rağmen, kendi isteğimle yeni yaşam alanım olarak belirledim. Ben yaptım ben. :)
Eskiden olsa, kendimi kenara çekip bi konuşurdum, "oğlum, şu tercihlerin konusunda bir konuşmamız lazım" derdim. Şu anda ise, daha çok, "niye konuşayım, keyfini çıkar işte, aslaaan" diyorum.
Çünkü, kim için, ne için yavaşlıyayım ki?
Ne güzel derslerimi çıkarmışım işte,
Şimdi, yeni doğum günümü iple çekiyorum.
Gelsin bakalım. Sonuçta , denek hayatım, ama deneyleri yapan sadece benim. O yüzden sorun yok.
Kaç dönemeçte, artık yeter diyip vazgeçmeye tüm benliğimle hazırdım. Az kaypak değilmişim ben de :) Ama neyse ki hiç dönmedim.
Bir kıpır içim, bir türlü durmuyor yolculuk.
