30 Ekim 2021, Cuma
saat: 01:15
2 gunde iki kişinin kaybini öğrendim. İkisi de orta yasli ve kovide bağlı kalp yetmezliği sonucunda vefat etmis.
Hayatta en cok zorlandığım şey. Artık olmayan birinin yakınlarına bas sağlığı dilemek. Bunu nasıl yapabilirsin ki? Hic sahip olmadigin bir sevginin kaynağını tatmadan. Onun n hissettigini bilmeden. Söylenebilecek her sey bos ve anlamsiz. Çünkü bu acınin telafisi yok! Neden böyle bir sey yapmak zorundayız onu da bilmiyorum. Bilmiyorum ya… çok zor!
Kaybi olan kişiye sabir dilemekten ote bisey yok! Onu da kim verecekse artik…. İnanmak… böyle zamanlarda ise yarıyor demek ki! Sığınacak bir yer bir teselli yada gittigi bir yer oldugu düşüncesi… belki hafifleticidir.
Offf!!! Boktan!….
ö ile ilk görüştüğümüzde hic bir şey söylemedim. İceri girdim yuzume bakiyordu. Gittim ve sadece sarildim. Kollarimda celimsiz bir cocuk gibi hıçkıra hıçkıra 10 dk ağladı. biseyler geveledi bisey soylemeye gerek yok ddm. Hic konusmadik. Sadece sustuk. Sonra oh iyi geldi dedi ve hic konusmadan devam ettik. O ilk an aylardir kafami kurcalıyordu. Kavusmanin sonunda huzur varmis. kimse iki yilin ardindan ilk gorusmeyi boyle hayal etmemistir eminim. ama bazi seyler beklenmedik oluyor.
M ile de ilk karsilastigimizda ağladık. Ama bu defa sevinçten. Kavusmak güzel şey!
